با فراگیر شدن وسایل ارتباط جمعی، ارتباط کودکان به این وسایل بیشتر شده. بازی با دوستان و خویشان به بازی های کامپیوتری بدل شده و خوش و بش با فامیل و صله رحم به دیدن فیلم ها و کارتون ها تبدیل شده است.
این می تواند هم تهدید باشد و هم فرصت. تهدید هایی چون خشن بار آمدن کودک، مشکلات روحی، مشکلات جسمی، بد آموزی ها و ... . هنر ما در این است که تهدید ها را تبدیل به فرصت کنیم. اما این سوال پیش می آید که آیا بازی های کامپیوتری و کارتون ها فرصت هستند یا تهدید. اگر تهدید هستند می توان آن را به فرصت مبدل کرد ؟ پاسخ شما به این سوال چیست؟

شاید در ابتدا ترسی در شما بروز کند که کودکتان به کجا خواهد رفت. شاید بگویید در این زندگی آپارتمانی کار دیگری نمی شود کرد و باید بعضی از ضرر ها را هم قبول کرد.
اما با مدیریت ارتباط کودکتان با ویدیو رسانه ها می توانید این تهدید بزرگ را به فرصت تبدیل کنید. این مدیریت چطور اتفاق می افتد؟ کاهش استفاده از این وسایل یک راهکار می باشد. اما آیا کودک شما در میان دوستان خود می تواند این کمبود را تحمل کند؟ آیا پاک کردن صورت مسئله راه حل خوبی ست؟
